Kanada zapowiada wydłużenie ochrony praw za życia autora plus 50 lat do 70 lat. Decyzja ta wynikająca z umowy między Kanadą, Stanami Zjednoczonymi i Meksykiem (CUSMA) stawia ten system ochrony na równi z systemem ustanowionym przez Stany Zjednoczone i Unię Europejską.
23 czerwca tego samego roku majątek został przekazany ustawodawstwu, przedłużając okres ochrony. Kanada utrzymywała skuteczność praw autorskich dla wszystkich artystów pochodzących z tego kraju nawet przez 50 lat. O terminie realizacji zdecyduje rząd, którego wstępnym terminem jest koniec tego roku.
“Na mocy umowy Kanada-Stany Zjednoczone-meksyk (CUSMA).Which weszła w życie 1 lipca 2020 roku. Kanada wydłuży ogólny okres ochrony praw autorskich z 50 lat po życiu autora do 70 lat po życiu autora. Kanada ma 2,5-letni okres przejściowy od daty wejścia w życie umowy na pełne wdrożenie tej zmiany.”
Dokument konsultacyjny Kanady
Ten ogólny termin obejmuje twórczość artystyczną muzyki, książek, gazet, filmów, programów telewizyjnych, obrazów, fotografii i programów komputerowych.
Ustawa O Prawie Autorskim Przedłużona Do 70 Lat, Interesariusze I Opozycja
Umowa ta weszła w życie 1 lipca 2020 roku. Wymagało to od Kanady przedłużenia ogólnego okresu ochrony praw autorskich z 50 lat od końca roku śmierci autora do 70. Do końca 2022 roku. Rząd rozpoczął badania nad rozszerzeniem okresu ochrony w 2018 r. podczas mandatowego przeglądu Parlamentarnego Ustawa O Prawie Autorskim („Akt”).
Wielu kanadyjskich interesariuszy wyraziło zdecydowaną zgodę na tę ustawę, podczas gdy inni wskazali na jej negatywny wpływ na proces twórczy. Wśród zalet dłuższego przedłużenia okresu, daje to więcej czasu na zarabianie na treści, a to naraża je na więcej rynków. Wśród wad możemy znaleźć. Wszelkie grupy zorientowane na użytkownika, w tym biblioteki, naukowcy, instytucje edukacyjne i muzea wyraziły zaniepokojenie. Że dłuższy okres ochronyon oznacza więcej ograniczeń w dostępie. Ponieważ prace dłużej przechodzą do domeny publicznej.
Osobnymi przypadkami są” dzieła osierocone „i”dzieła niedostępne”. „Dzieła osierocone” to publikowane dzieła bez znanego (lub nieznanego) autora. Podczas gdy „dzieła niedostępne w handlu” nie są już dostępne za pośrednictwem zwykłych dróg Komercyjnych (na przykład książki z nadrukiem). Niektóre obawy mówią, że zastosowanie dodatkowych 20 lat ochrony spowoduje jeszcze więcej osieroconych utworów. Lub dzieł niehandlowych, co wiąże się z dalszymi ograniczeniami w rozpowszechnianiu idei.